De 15-jarige Delphine zit in een rolstoel. Bij haar geboorte had ze namelijk een hersenbloeding. Ze woont samen met haar mama, papa en haar tweelingzus, Eva, in een huisje. Delphine vindt het soms verschrikkelijk dat ze niet alles kan doen wat haar zus wel kan doen, bijvoorbeeld volleybal spelen. Tot ze op een dag Robin tegenkomt. Hij is geen gewone jongen. Ze geraken aan de praat en het klikt meteen. Na enkele afspraakjes zijn ze dolgelukkig en heel verliefd. Met Robin kan ze alles aan, ze voelt zich niet minder of zwakker dan de rest, maar is nu veel zelfverzekerder. Toch blijven sommige dingen tegenvallen...
Ik vind dat het verhaal mensen moet inspreekt. Niet alleen 'gewone' mensen kunnen gelukkig en verliefd zijn, maar ook mensen met een handicap of andere lichaamsaandoeningen vinden hun geluk bij iemand. Daarnaast is het misschien een beetje een voordehand liggend verhaal (een gezin met een dochter die verliefd wordt...), maar Delphine en haar rolstoel maken het dan toch net iets specialer. Ten tweede bestaat het verhaal vooral uit hoop en goede moed, maar nu en dan komt ook wel eens een teleurstelling aan te pas. Gelukkig kan Delphine dan natuurlijk wel rekenen op de steun van haar ouders, zus, beste vriendin en natuurlijk Robin. Het meisje op de cover ken ik persoonlijk, dat is dan ook vooral de reden waarom ik het boek gekozen heb. Tot slot vind ik het een geloofwaardig en pakkend verhaal, aangezien het dan ook non-fictie is!
Laura Casier
2LAc
Geen opmerkingen:
Een reactie posten